Definition of speech disorders

Our first diagnostic is to make sure that the person"s speech is impaired.

Speech is impaired when it deviates so far from the speech of other people that it (1) calls attention to itself,(2)interferes with communication ,or (3) provokes distress in the speaker or the listener.

let us consider each of the three parts of this definition in turn.the first part indicates that the speech is so different from that of other speakers that it is conspicuous.It varies too far from the prevailing and relevant norm.For example , a three – year – old child who says "wabbit" for "rabbit" would not be viewed as having a speech disorder bscause most three-year-olds make such mistake,but an adult who said the word that way would be speaking in an abnormal way.a somewhat nasal voice in one geographic region might not be conspicuous,the same voice in another region could result in the speaker being urged too seek help from a speech clinician.all of us repeat an hesitate,but we are not all considered to be stuttering . clearly , some speech differences fall into the range of normal variation and are not speech disorders.

Second,a person"s speech tends to be diagnosed as impaired if it is difficult to understand.the main purpose of speaking is to send and receive messages and , when these messages difficult to comprehend , we feel the speaker must have some kind of speech problem Speech must be intelligible , if it is not , then it is abnormal.

Part three of our definition stresses that when the speech behavior is unpleasant to either or both the speaker and listener , it tends to be diagnosed as being abnormal enough to require the services of a speech pathologist. There are clutterers who speak so fast and have so many slured wods or fluency breaks that their listeners just won"t tolerate their efforts to communicate.clutterers do not find their speech unpleasant but others do. most of us find that listering to severe stuttering is both frustrating and unpleasant.

The person who stutters may be no less distressed than the listener , of course , nor is stuttering the only speech problem that can cause frustration and emotional stress in the speaker.

In summary , our first task is to ascertain if the speech is conspicuous, unintelligible, or unpleasant enough to be diagnosed as impaired.

Source:"speech correction"

                Written by:Charles van riper,Robert Erickson

تعریف اختلالات گفتاری

تشخیص اولیه ما،اطمینان یافتن از این است که گفتار فرد آسیب دیده است.

گفتار زمانی آسیب دیده است که آنقدر با گفتار دیگران متفاوت شود که:1-توجه همه را به خود جلب کند،2-ارتباط را مختل کند ،یا 3-در گوینده یا شنونده اضطراب ایجاد کند.

اجازه بدهید هر کدام از بخش های این تعریف را به نوبه خود توضیح دهیم.بخش اول نشان می دهد که گفتار فرد به طور آشکارا با گفتار دیگران متفاوت است.این نوع گفتار بسیار با شکل طبیعی و غالب آن فرق می کند.برای مثال،اگر یک کودک سه ساله به جای "rabbir" بگوید"wabbit" به نظر نمی رسد که اختلال گفتاری داشته باشد زیرا بیشتر کودکان سه ساله چنین اشتباهی می کنند،اما اگر یک بزرگسال به چنین شیوه ای صحبت کند گفتارش غیر طبیعی خواهد بود.یک مقدار جزیی صدای خیشومی در یک ناحیه جغرافیایی ممکن است محسوس نباشد اما،همین نوع صدا در ناحیه ای دیگر می توند نتیجه اش این باشد که فرد آنقدراحساس ناراحتی کند که نیاز به کمک یک متخصص گفتاری داشته باشد.همه ما در گفتار خود به طور مکرر درنگ می کنیم اما هیچ کدام از ما دارای لکنت نیستیم.به طور واضح ، بعضی از تفاوت های گفتاری در طبقه تفاوت های طیبعی قرار می گیرندو جز اختلالات گفتاری نیستند.

دوم اینکه،گفتار فرد معمولا زمانی آسیب دیده تشخیص داده می شود که فهمیدن و درک کردن آن مشکل باشد.هدف اصلی از صحبت کردن، فرستادن و دریافت یک سری پیام است و زمانی که درک گفتار مشکل باشد ، ما احساس می کنیم که گوینده باید یک نوع مشکل گفتاری داشته باشد.گفتار باید قابل فهم باشد، درغیر این صورت غیر طبیعی تلقی می شود.

بخش سوم تعریف ما تاکید بر این مورد دارد وقتی که رفتار گفتاری ،چه برای گوینده و چه برای شنونده نا خوشایند باشد ،آنقدر غیر طبیعی تشخیص داده می شود که فرد نیاز به استفاده از خدمات یک آسیب شناس گفتاری پیدا می کند. در کلاترینگ افرادی وجود دارند که آنقدر سریع صحبت می کنند ویا کلمات را سریع ادا می کنند یا روانی گفتار را خراب می کنند که مخاطبانشان از تلاش های آنها برای ایجاد ارتباط آزار می بینند.افراد کلاترینگ گفتار خود را نا خوشایند نمی دانند اما دیگران نسبت به گفتار آنها چنین حسی دارند.بیشتر ما حس می کنیم که گوش کردن به لکنت شدید هم آزار دهنده است و هم ناراحت کننده.

کسی که لکنت می کند ممکن است کمتر از شنونده در آزار نباشد،البته لکنت تنها مشکل گفتاری نیست که می توند باعث ایجاد اضطراب و هیجانات منفی در گوینده شود.

به طور خلاصه ، اولین وظیفه ما مشخص کردن این نکته است که آیا گفتار انگشت نما ،غیر قابل فهم، یا آنقدر ناخوشایند است که به عنوان آسیب دیده تشخیص داده شود

اچ.موزونی